Jan Arendz en Marijke Geertsma binne 42 jier troud en stean al dy tiid ek op ’e planken. Soms allinnich, dan wer mei oaren, mar meastentiids tegearre. Yn de nije foarstelling Echt wier! binne se in stel dat har ren relaasje besprekt. Hoe stiet it der eins foar? It publyk kin fergees meidwaan.‘N

o, earlik sizze: wa hat der noch seks?’’, freget Jan Arendz it publyk. It is freedtemiddei, in wike lyn. Arendz en Marijke Geertsma (beide fan 1952) ha in try-out yn Piers’ Stee yn Kimswert. It plak dêr’t se it nije stik Echt wier! mei regisseur Bruun Kuijt repetearre ha. Yn de seal sitte sa’n 85 minsken dy’t oan harren grize hier te sjen sawat allegear boppe de 65 jier binne. Der wurdt gniisd en in pear minsken stekke de hân op. ,,No, it hâldt net oer, mar moai foar jimme’’, seit Arendz.

Yn

Echt wier! nimme Jan en Marijke harren relaasje troch. Se prate net mear mei mekoar en sykje út hoe’t dat no kin. Wat moatte se dwaan om der wer wat gong yn te krijen? Jan is te sunich om nei in terapeut te gean en hat ien fûn op ynternet. Dy jout se in stappeplan en tips.

De seal kin moai fergees meidwaan mei dizze ‘relaasje APK’. Op in flipover stean fragen en opdrachten sa as: ‘Geef je vrouw een complimentje, dans met elkaar, heikele kwesties, wie doet het huishouden, first date? En vertel wat je eerste herinnering is.’

At je sa lang byinoar binne, hawwe je mekoar dochs net safolle mear te fertellen, seit Marijke tsjin de seal. Jan wol allinnich mar prate, sy net. Mar hoe is dat yn it echt? Hoe sit it mei harren relaasje? Diele se dy no mei it publyk? It is in pear dagen letter dat it petear plakhat yn Grou dêr’t Arendz en Geertsma wenje. Se sjogge inoar oan en moatte gnize om de fraach. ,,Wy binne it wol, mar ek net’’, seit Arendz. ,,Der sitte wol dinkjes fan ússels yn de foarstelling, mar wy spylje ek dat wy it binne’’, follet Geertsma oan. ,,It bliuwt wol toaniel.’’

Yn i

t echt dogge se hast alles tegearre en binne se eins nea útpraat. Se binne mei mekoar fergroeid en harren woartels stean stevich yn ’e grûn. Al 42 jier troud, in soan en dochter, sân bernsbern (wêrfan twa ‘bonusbern’). Se sliepe yn ien bêd, skriuwe teksten, repetearje, spylje toaniel en passe op de pake- en beppesizzers. Dizze moarn boartet bygelyks Fardau by pake en beppe. Arendz en Geertsma ha in fol en ryk libben en nee, se reitsje nea op inoar útsjoen.

Arendz hat, seit er, yn sa’n hûndert stikken spile. In grut part dêrfan mei Geertsma. En soks ferfeelt nea. Arendz is ôfrûne sneon 70 wurden, Marijke is 22 maart jierdei. Stopje? Gjin tinken oan. Spylje is fierstente moai. ,,Fan skript nei spul, ik hâld fan dat stik’’, seit Arendz. Dat fan ‘niets iets’ meitsje. Dat proses, fynt er eins it moaiste. ,,En wy ha ek noch ideeën genôch’’, seit Geertsma. Se wurkje alwer oan in skript.

Heike

le kwestjes? Yn it stik freget Jan oan Marijke wat dy binne. No, se hat der wol in pear. De wichtichste: syn skjinmeitsjen. ,,Ah, wat jout dat no at ik mei it keukendoekje de wc-bril yn it húske poets’’, seit Jan. De seal leit dûbeld. En dan it omwikseljen fan de rol wc-papier. Folle nofliker dochs, seit Jan, dat de strook oan de foarkant hinget. Ek dêr wurdt troch de seal mei laitsjen op reagearre. ,,Soks skynt werkenber te wêzen’’, seit Geertsma. Dat hearre se nei ôfrin yn petearen mei it publyk. ,,Wy bliuwe nei in foarstelling noch efkes praten mei de minsken. Dan witte je ek wat der goed wie en wat net. Der wie lêstendei in frou dy’t krekt har man ferlern hie. Dy wie suver wat oandien. Se seach hoe’t de minsken om har hinne gniisden om de werkenbere dinkjes dy’t yn in relaasje spylje en se miste ynienen hiel bot har partner. Soks begruttet je dan al.’’

Yn it echte libben ha se nea relaasjeterapy hân. Heikele kwestjes binne der eins ek net. No ja, doe’t Arendz jonger wie hat er ris in jier omrûn mei rêchklachten. ,,Koe er net oerein komme, mar stie hy jûns wol te spyljen.’’ Geertsma wie dan wolris wat kiezzich. Mei in knypeach: ,,Wol spylje, mar de bern fan skoalle helje ho mar.’’

Ljouwerter Krante

Echt wier! is skreaun troch Bonne Stienstra. De âld-sjoernalist fan de hat in soad ferhalen op in rychje setten, sizze Arendz en Geertsma. ,,En dy ha wy yn ús foarstelling allegear efter elkoar oan knope.’’

Echt wier! is in foarstelling om te laitsjen. Net te swiere kost. Dat mei ek wol wer nei koroana, fynt it stel. ,,De minsken binne der ek wol wer oan ta en wy ek.’’ De foarstelling duorret sa’n sân kertier, mar is mei in skoft. Dat is in dinkje fan Arendz. ,,Ik fyn in pauze wichtich sadat de sealen dêr’t wy spylje ek wat fertsjinje kinne. Sûnder skoft, dat kin net.’’

Se fine it hearlik om wer op toaniel te stean en genietsje fan de ynteraksje mei minsken. Dochs wiene se der yn it foar net gerêst op oft it slagje soe in seal te foljen. ,,Je witte mar nea of de minsken ús noch wol sjen wolle’’, seit Geertsma earlik. Se ha yn alle sealen en doarpshuzen yn Fryslân spile, elts ken it stel, elts wit hokker betûfte spilers it binne. En dochs, dy ferhipte ûnwissens altyd.

Se witte pas hoe’t in stik oerkomt at se it in pear kear spile ha. Mei Echt wier! wie dat ek sa. Sy ha in namme yn Fryslân, harren stikken wurde meastentiids goed ûntfongen en dus is der eins neat om je soargen oer te meitsjen soene je sizze. ,,Ja, dat is ek sa, wy ha wol in publyk dat ús trou folget’’, seit Arendz. Geertsma: ,,Wy binne wiis mei ús publyk. Mar je witte nea hielendal hoe’t it komt.’’ De try-outs wiene stiif útferkocht – ôfrûne woarnsdei wie de premjêre.

Yn de

foarstelling is ek in roltsje foar tekener, yllustrator en muzikant Frâns Faber. Hy seit neat, mar spilet op de treksek en makket tekeningen. Yn de lêste sêne freget Marijke of Jan mei har dûnsje wol. Wylst Faber muzyk makket, dûnset it stel – Geertsma yn in prachtich felreade jurk – mei in tango de foarstelling út. Foar dy sêne binne se op dûnsles gongen. No’t it wer kin swiere en swaaie se eltse sneintejûn yn de dûnsskoalle fan Saco Velt yn Ljouwert.

,,Wy koene in bytsje dûnsje, mar fûnen dochs dat we it better leare moasten’’, seit Arendz. Geertsma: ,,Soks is ek hearlik om te dwaan en it is altyd goed om yn beweging te bliuwen at je sa âld binne as wy. Wy fine it sa moai, dat wy bliuwe trochdûnsjen.’’

Bron: LC 4-3-2022 troch Elisabeth Post en Catrinus vd Veen